Ανακοίνωση Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου ΝΟΠΕ για την αστυνομική επιχείρηση εναντίων της κατάληψης.

Κάτω τα χέρια από τη Βίλα Αμαλίας

Η εισβολή των κατασταλτικών μηχανισμών στη Βίλα Αμαλίας, πνεύμονα ελευθερίας για περισσότερα από 20 χρόνια, και η επικοινωνιακή μεθόδευση της επιχείρησης επιβεβαιώνει σε κάθε τόνο πως το κράτος, σήμερα, αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό της κοινωνίας.  Το δόγμα της μηδενικής ανοχής ξεδιπλώνεται μπροστά μας και στοχεύει σε κάθε κοιτίδα αντίστασης και δημιουργίας, σε κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο, σε κάθε απόπειρά μας να αντιληφθούμε και να οργανώσουμε τη ζωή μας διαφορετικά, μακριά απ’ τη βαρβαρότητα που μας περιβάλλει. Σε μια περίοδο όπου τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο, προτάσσοντας τις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής, κράτος και αφεντικά οριοθετούν μια νέα κανονικότητα κι επιτίθενται σ’ ό,τι εκφεύγει του κυρίαρχου παραδείγματος.    Οφείλουν να γνωρίζουν, ωστόσο, πως το γάντι έχει προ πολλού σηκωθεί, κι όχι μονάχα από το «χώρο» αλλά από την ίδια την κοινωνία που φτιάχνει το μέλλον της και ωριμάζει σε καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, κολεκτίβες, κοινωνικά παντοπωλεία και ιατρεία, συλλογικές καλλιέργειες, απελευθερωμένους δημόσιους χώρους.  Αλληλεγγύη στη Βίλα Αμαλίας και τους 8 διωκόμενους αγωνιστές Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους Αυτοδιαχείριση – Αυτοοργάνωση – Άμεση Δημοκρατία Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής

Ανακοίνωση για όσα έγιναν ξημερώματα Κυριακής στο Στέκι Μεταναστών

Τα χαράματα της Κυριακής 16/12 ομάδα τραμπούκων που περιφέρεται στα Εξάρχεια εισέβαλε στο πάρτι της Αριστερής Ενότητας Φοιτητών του Πολιτικού της Νομικής, που γινόταν στην Κατάληψη της Τσαμαδού 15. Αφού έκαναν τους συνηθισμένους τσαμπουκάδες, πετώντας μάλιστα στο χώρο σπρέϊ πιπεριού επιτέθηκαν με κτηνώδη τρόπο στους/στις παρευρισκόμενους-ες, τραυματίζοντας κάποιους από αυτούς. Στο πλευρό των τραμπούκων έσπευσαν 30-40 όμοιοί τους, αρκετοί από αυτούς με κράνη και πτυσσόμενα γκλομπ, που άρχισαν να χτυπούν όσους είχαν απομείνει στον πεζόδρομο. Μέλη του Στεκιού Μεταναστών που παρενέβησαν για να σταματήσει αυτό το αίσχος δέχτηκαν επίσης επίθεση από τα φασιστοειδή, κάποια από τα οποία έβριζαν χυδαία το Στέκι, το Δίκτυο και την Αριστερά, υποδυόμενοι τους αναρχικούς.

Είναι η πολλοστή φορά που ορδές κανιβάλων επιτίθενται σε φοιτητικά πάρτι αριστερών παρατάξεων, όπως και σε διάφορες κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες του κινήματος. Αυτή η αθλιότητα πρέπει να σταματήσει τώρα και τούτο αποτελεί ευθύνη όλων των χώρων που δρούμε στα Εξάρχεια.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Στέκι Μεταναστών
Αριστερή Ενότητα

Εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικά

Στην επαναλειτουργία του εργοστασίου τους υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης θα προχωρήσουν σύντομα οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής οι οποίοι παραμένουν εδώ και 18 μήνες απλήρωτοι και σε επίσχεση εργασίας. Η επαναλειτουργία του εργοστασίου από τους ίδιους συνιστά την μόνη λύση για να μην πεταχτούν ακόμη 70 εργαζόμενοι στην ανεργία και ταυτόχρονα ανοίγει, σύμφωνα με τους ίδιους, τον δρόμο για την υλοποίηση του συνθήματος «αν δε μπορούν αυτοί εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς και θα το καταφέρουμε!» Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στην ΒΙΟΜΕΤ Μ. Αναγνώστου, για να λειτουργήσει το εργοστάσιο άμεσα είναι απαραίτητο να υπάρξει το νομικό πλαίσιο εκείνο το οποίο θα κατοχυρώνει νομικά την δραστηριότητα μιας εγκαταλελειμμένης από την εργοδοσία επιχείρησης που έχει πλέον περάσει στα χέρια των εργαζομένων. 

Το χθες , το σήμερα και το αύριο του Δεκέμβρη

Το 2012, το να συνεχίζεις να μιλάς για εκείνο το βράδυ θεωρείται παράλογο. Το 2012, να συνεχίζεις να μιλάς για την κρατική καταστολή, την πολυπλοκότητα της βίας, τις πορείες των μαθητών και κάθε τι που συνιστά την εξέγερση του Δεκέμβρη είναι άτοπο, εκτός επικαιρότητας. Ακόμα και η δολοφονία ενός 15χρονου, είναι ένα ακόμα μεμονωμένο περιστατικό, χαμένο κάπου στο παρελθόν, μία άτυχη στιγμή της ελληνική αστυνομίας. Εξάλλου, το ήθελε και ο θεός, που έλεγε ο υπερασπιστής του Επαμεινώνδα Κορκονέα, Αλέξης Κούγιας.. 

 

Για όσους/ες όμως έζησαν εκείνες τις στιγμές, βρίσκονταν στις πορείες, ένιωσαν το αδιέξοδο του μέλλοντός τους να συμπυκνώνεται στο πρόσωπο ενός νεκρού παιδιού από μία σφαίρας που «εξοστρακίστηκε», ο Δεκέμβρης ήταν μία τομή. Στιεςσυνειδήσεις μας, στον τρόπο που σκεφτόμαστε, στο τρόπο που μελετάμε την αστυνομική καταστολή, στον τρόπο που βλέπουμε τους κρατικούς μηχανισμούς, στον τρόπο ακόμα που μιλάμε μεταξύ μας. Όσο κι αν για κάποιους είναι παράλογο, εμείς πάντα θα μιλάμε για εκείνο το Δεκέμβρη, για εκείνο το βράδυ.