Δεν μας τρομοκρατούν, μας εξοργίζουν!

Χθες πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας η πιο μαζική πανεργατική πορεία των τελευταίων μηνών με τη συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών -μεταξύ άλλων- και φοιτητών. Είναι σαφές ότι οι πρόσφατες αντι-εργατικές μεταρρυθμίσεις από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ωθούν την κοινωνία σε αντιστάσεις. Ωστόσο η κυβέρνηση επιλέγει να διαχειριστεί τις κοινωνικές αντιδράσεις με μόνο όπλο της τον κατασταλτικό μηχανισμό. Συγκεκριμένα η αστυνομία, ως εντολοδόχος της κυβερνητικής πολιτικής, επέλεξε να αντιμετωπίσει το σώμα της πορείας που διαδήλωνε ειρηνικά της με ωμή καταστολή. Υπό την πολιτική καθοδήγηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δε δίστασε να τραυματίσει δεκάδες διαδηλωτών σε μία προσπάθεια να τους κατατρομοκρατήσει. Αποτέλεσμα είναι ο σοβαρός τραυματισμός στο κεφάλι 30χρονου διαδηλωτή μετά από δολοφονική επίθεση που δέχτηκε από τα όργανα καταστολής. Το γεγονός ότι ο ίδιος νοσηλεύεται σε κωματώδη κατάσταση και με την πορεία της υγείας του να θεωρείται ακόμα αβέβαιη αποδεικνύει το μένος της επίθεσης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε μία πρωτοφανή εκδήλωση αυταρχισμού επιβεβαίωσε ότι δε διστάζει να κινητοποιεί τις δυνάμεις καταστολής για να ισοπεδώσει κάθε κοινωνική αντίσταση που στέκεται εμπόδιο στην πολιτική της.

Προφανώς δεν πρόκειται για τυχαίο ούτε για μεμονωμένο γεγονός. Η εκδήλωση της πιο επιθετικής όψης της κυρίαρχης πολιτικής συνδέεται με την ανάγκη της κυβέρνησης για υπεράσπιση και διεύρυνση των συμφερόντων της εργοδοσίας σε βάρος κεκτημένων δεκαετιών από τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Η πολιτική του Μνημονίου όπως εφαρμόζεται από το ΠΑΣΟΚ εδώ και ένα χρόνο ανατρέπει τις κοινωνικές ισορροπίες σε βάρος των εργαζομένων. Η συμπίεση των μισθών, η αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων, η επέκταση των σχέσεων ελαστικής εργασίας αποτελούν μερικές μόνο όψεις μίας πολιτικής που αποσκοπεί στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Στην ουσία η κυβέρνηση θέτει υπό διαπραγμάτευση το σύνολο προηγούμενων κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών με τελική προοπτική την ακύρωσή τους. Άλλωστε για το ΠΑΣΟΚ και τους συμμάχους του είναι σαφές ότι η διέξοδος από την κρίση έχει κοινωνικό πρόσημο και αυτό δε μπορεί παρά να βρίσκει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας απέναντί της. Αποτέλεσμα μίας τέτοιας πολιτικής είναι η ανάπτυξη και η ενδυνάμωση των αγώνων που αντιστέκονται στη χειροτέρευση της καθημερινότητας χιλιάδων. Γι’ αυτές ακριβώς τις αντιστάσεις το ΠΑΣΟΚ επιφυλάσσει τη βία και την καταστολή.

Οτιδήποτε λοιπόν στέκεται εμπόδιο στο δρόμο του ΠΑΣΟΚ σαρώνεται με την κρατική καταστολή και τρομοκρατία. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να χτίσει την κοινωνική συναίνεση με μόνο και τελευταίο εργαλείο της την ανοιχτή κρατική τρομοκρατία. Γνωρίζει καλά ότι μόνη οδός για την εδραίωση της πολιτικής της είναι η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία. Τα ψέματα έχουν τελειώσει. Όποιος δεν ενδίδει στις προθέσεις της κυβέρνησης για ολοκλήρωση της ταξικής επίθεσης με την ισοπέδωση ολόκληρης της κοινωνίας καταστέλλεται. Η περιστολή των δικαιωμάτων μας, η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων η κατατρομοκράτηση  βρίσκονται στις ψηλότερες θέσεις  στην ατζέντα των κυρίαρχων.

Όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε ενάντια σε μία πολιτική που διαλύει την κοινωνία για να την ξαναστήσει με τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία σε χειρότερη θέση δηλώνουμε ότι δεν φοβόμαστε τίποτα. Γνωρίζουμε ότι αν για το ΠΑΣΟΚ η καταστολή και ο αυταρχισμός είναι μονόδρομος, τότε και για εμάς μόνη διέξοδος είναι οι ανυποχώρητοι αγώνες. Συμβιβαστικές λύσεις δεν υπάρχουν. Σε όσους επιλέγουν ακόμη και να δολοφονούν για να σώσουν τα κέρδη τους εμείς απαντάμε με συλλογικές αντιστάσεις και αγώνες.

ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ  -

          Αριστερή Ενότητα 

Ένας χρόνος μνημόνιο:

Χρέος μας η αντίσταση...  δύναμή μας η αλληλεγγύη!

Έχει συμπληρωθεί πλέον ένας χρόνος από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την δανειακή σύμβαση με Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.  Ένας χρόνος μνημόνιο λοιπόν, με την κυβέρνηση να κατεδαφίζει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών. Η «νέα» πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή κατάργηση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών παροχών, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση του 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, τη συρρίκνωση του δημοσίου χώρου και την ουσιαστική θεσμοθέτηση των επισφαλών μορφών εργασίας.

Ταυτόχρονα, η υιοθέτηση του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» από την ΕΕ  διέψευσε όλους εκείνους που προσπάθησαν να μας πείσουν πως η κρίση αποτελεί εθνική ιδιαιτερότητα! Η ίδια διαδικασία, ο ίδιος ταξικός πόλεμος ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων εξαπολύεται σε Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο. Η συνταγματοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αποδεικνύει πως οι δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν ένα και μόνο στόχο : τη μετακύληση του κόστους της κρίσης στον κόσμο της εργασίας, την ισοπέδωση κάθε κατάκτησης των εργαζομένων και της νεολαίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κηρύξει έναν αδυσώπητο ταξικό πόλεμο απέναντι στον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας. Αυτά εννοούσε ο Γ. Παπανδρέου όταν έθετε τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης του και έλεγε : 

"Να κάνουμε την Κρίση ευκαιρία!"

Για αυτό καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ανοίγει το δρόμο προς την ατομική διαπραγμάτευση, μειώνει το βασικό μισθό και απελευθερώνει τις απολύσεις. Καταδικάζει συνολικά τους νέους στην εργασιακή επισφάλεια και την ανεργία με τη θεσμοθέτηση της μαθητείας και με το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης. Μας ετοιμάζουν ένα μέλλον αβίωτο, μιας γενιάς χωρίς δικαιώματα, μιας γενιάς χωρίς μέλλον.

Το όραμα του σύγχρονου «Σοσιαλισμού» του ΠΑΣΟΚ ισχυροποιείται και μέσω των αλλαγών, που προωθεί στο χώρο της εκπαίδευσης! Η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει ένα τέλος στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, στο μαζικό και δημοκρατικό πανεπιστήμιο.  Μας καλούν να πληρώσουμε δίδακτρα, γεγονός που αποκλείει τεράστιο κομμάτι νέων από τα πανεπιστήμια αφού πολλοί θα είναι εκείνοι που θα αδυνατούν να πληρώσουν για τις σπουδές τους! Μας πετάνε έξω από το πανεπιστήμιο βάζοντας μας να πληρώνουμε συγγράμματα, να εξοντωνόμαστε σε διαρκείς εξετάσεις, να κυνηγάμε πιστωτικές μονάδες και να αποφοιτούμε με έναν ατομικό φάκελο δεξιοτήτων που μας διασφαλίζει την εργασιακή περιπλάνηση και την ανεργία. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα χώρο στον οποίο θα αναπαράγεται μία γνώση στείρα που θα ανταποκρίνεται πλήρως στην εργασιακή πραγματικότητα της επισφάλειας, όπου δεν θα υπάρχει δείγμα επαγγελματικού δικαιώματος και οι νέοι άνθρωποι θα αναγκάζονται να ζουν μέσα σε συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας, ελλείψει συνδικαλιστικών ελευθεριών, με μισθούς πείνας μέχρι τα 80 τους.

Το δημόσιο χρέος μας ! 

Απέναντι σε όλους εκείνους που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, απέναντι σε μία κυβέρνηση που διαλύει το μέλλον και το παρόν μας, εμείς οφείλουμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας! Να ανατρέψουμε το μνημόνιο και τους πολιτικούς του εκφραστές! Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα! Στις 11 Μαΐου συμμετέχουμε όλοι και όλες στη γενική απεργία και διαδηλώνουμε ενάντια σε όλους αυτούς που διαλύουν τις ζωές μας….

Όλες και όλοι στους δρόμους! 

ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ –

          Αριστερή Ενότητα

 

ΔΑΠ, ανάθεση, πολιτική υπεραξία, φοιτητική πρωτοπορία και πράσινα άλογα...

(Συγκεκριμένη ανάλυση με βάση τα συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα)

Είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς ότι όλο το προηγούμενο διάστημα η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, η μεγαλύτερη, εκλογικά, πολιτική δύναμη του συλλόγου απείχε με ένα πολύ προκλητικό τρόπο από κάθε προσπάθεια διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης προκειμένου να συζητηθούν και να ληφθούν αποφάσεις για θέματα μέσα και έξω από τη σχολή. Το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν μας εκπλήσσει καθώς είναι πάγια πρακτική της ΔΑΠ πανελλαδικά αλλά και στο τμήμα μας να σαμποτάρει τις συλλογικές διαδικασίες, είτε αυτό σημαίνει ότι μπλοκάρει τις συνελεύσεις μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο είτε ότι δεν παρευρίσκεται και δεν προπαγανδίζει την διεξαγωγή τους.

Παράλληλα, η αντίληψη που αναπαράγει η συγκεκριμένη παράταξη μέσα από τα κείμενα και τις τοποθετήσεις της, απαξιώνει την πολιτική μέσα και έξω από τους Φοιτητικούς Συλλόγους. Χαρακτηριστική είναι η θέση ότι ο σύλλογος δεν πρέπει να συζητάει για θέματα κοινωνικά και πολιτικά εκτός του τμήματος, ακόμα και στην σημερινή συγκυρία που η κοινωνική αναδιάρθρωση αποτελεί τεράστιο διακύβευμα και έρχεται να διαπεράσει με πολύ έντονο τρόπο κάθε πτυχή των σπουδών μας και της μετέπειτα ζωής μας. Ωστόσο, ακόμα και για τα ζητήματα του τμήματος, η ΔΑΠ δεν αναγνωρίζει καμία ανάγκη οργάνωσης της δράσης και των διεκδικήσεων των φοιτητών αλλά, αντίθετα, αρκείται στο να ζητάει την ψήφο των φοιτητών προκειμένου να τους εκπροσωπεί και “να υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους”. Για όλους τους υπόλοιπους είναι σαφές ότι χωρίς τα αιτήματα των φοιτητών να αποτελούν αντικείμενο διεκδικήσεων και αιχμές της δράσης μας, χωρίς ο φοιτητικός σύλλογος να αποτελεί ένα χώρο πολιτικής κουβέντας αλλά και οργάνωσης για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας, οποιαδήποτε αντιπαράθεσή με πραγματικά επίδικα θα χάνεται.

Επομένως, όταν οι συνάδελφοι της ΔΑΠ με αυτοαναφορικό κείμενο που μοιράστηκε ζητάνε τα ένσημα για την έναρξη της λειτουργίας του αναγνωστηρίου μάλλον υποτιμούν την νοημοσύνη του κόσμου. Ξεκινώντας από το ότι για εμάς η λειτουργία αναγνωστηρίου είναι το στοιχειώδες για το τμήμα μας, εκτιμούμε ότι το αναγνωστήριο ήταν δρομολογημένο από την διοίκηση του τμήματος και παρ όλες τις καθυστερήσεις τελικά παραδόθηκε. Παράλληλα, είναι αμφίβολο το κατά πόσο η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε πίεση όταν έχει πρωταγωνιστήσει στην διάλυση των διαδικασιών του συλλόγου και στην συγκρότηση κάθε μετώπου δράσης. Εξάλλου, το τελευταίο διάστημα και με την νέκρωση της πολιτικής κουβέντας και δράσης μέσα στον σύλλογο είδαμε μία σειρά από μεμονωμένα αιτήματα προς τους καθηγητές (μετατόπιση εξεταστικής, ρύθμιση διεξαγωγής προόδων...κλπ) να αγνοούνται επιδεικτικά ακριβώς λόγο της έλλειψης της συγκροτημένης πίεσης από την πλευρά των φοιτητών.

Η λογική της ανάθεσης που αποτελεί χαρακτηριστικό κυρίως των παρατάξεων του δικομματισμού μέσα στις σχολές, αποτελεί πολύ ουσιαστικό πρόβλημα σε πολλές κατευθύνσεις. Είναι σαφές ότι αυτή η λογική δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική για την προάσπιση των δικαιωμάτων και την νίκη των διεκδικήσεων μας. Παράλληλα, δημιουργεί μια απόσταση ανάμεσα στην βάση των φοιτητών και μια πρωτοπόρα εξουσία, μια εξουσία που στις απαξιωμένες δομές των συλλόγων δεν λογοδοτεί σε κανέναν και έχει χώρο να αναπαράγει των εαυτό της και να δρα για τα δικά της συμφέροντα. Αυτή η εξουσία φροντίζει να αναζητά προσωπικές λύσεις για τους ίδιους και τους ψηφοφόρους της, αδιαφορώντας για την συνολική υποβάθμιση της ζωής των φοιτητών (...βλέπε συγγράμματα <> σημειώσεις ΔΑΠ). Σε αυτήν ακριβώς την λογική λειτούργησε και ο δικομματισμός για πολλά χρόνια στην ελληνική κοινωνία χτίζοντας ένα πελατειακό κράτος εις βάρος των καθολικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Η δικιά μας αντίληψη προασπίζεται την ενεργό συμμετοχή του κάθε φοιτητή – εργαζόμενου στην διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας, σε κάθε κοινωνικό μέτωπο στο οποίο ανήκει, είτε αυτό είναι η σχολή, είτε ο εργασιακός χώρος είτε η γειτονιά. Στην σχολή αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την καλύτερη λειτουργία της Γενικής Συνέλευσης, την ισχυροποίησή της μέσα στο τμήμα αλλά και την ουσιαστική εμπλοκή του κάθε φοιτητή στην διαδικασία. Η αδιαφορία των φοιτητών αφήνει χώρο σε μια εξουσία και ένα σύστημα ολόκληρο να αναπαράγεται θέτοντας δικές του προτεραιότητες, διασώζοντας προσωπικά η μειοψηφικά συμφέροντα στις πλάτες των δικαιωμάτων μας και των ζωών μας.

Στην συγκεκριμένη συγκυρία, όπου εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα χρόνων αμφισβητούνται στο όνομα της κρίσης, σε μια κοινωνική αναδιάρθρωση που ήδη χτυπάει το δημόσιο πανεπιστήμιο, το πρόταγμα της δημόσια δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης πρέπει να αποτελεί των κεντρικό πυλώνα των διεκδικήσεών μας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Ήδη η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια έχουν καταφέρει σημαντικά πλήγματα στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Ωστόσο, η συνολική αντίληψη του δικομματισμού για την ανώτατη εκπαίδευση, και μάλιστα με πρωτοφανή οξύτητα, αποτυπώνεται στους κεντρικούς άξονες της προωθούμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που τώρα προωθείτε και αναμένεται στο άμεσο μέλλον να πάρει τη μορφή νομοσχεδίου.

Η τοποθέτηση της ΔΑΠ για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση περιλαμβάνει ένα μείγμα κριτικής στην καταστροφολογία των αριστερών, απαξίωσης της κεντρικής πολιτικής ζωής εκτός συλλόγου, αναζήτησης ατομικών λύσεων και την απαιτούμενη παραπλάνηση μέσω πάρτι, εκδρομών κλπ κλπ... Αυτό που συχνά αποσιωπάτε είναι η πολύ σαφής τοποθέτηση της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ κεντρικά για την ανώτατη εκπαίδευση. Η πλατφόρμα 2020 που δημοσίευσε αποτελεί ένα κείμενα σκληρής νεοφιλελεύθερης αντίληψης για την εκπαίδευση, που μιλάει ξεκάθαρα για ιδιωτική χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, αναγνώριση των ΚΕΣ, διοίκηση από manager κλπ. Είναι ένα κείμενο που διέπεται από την ίδια αντίληψη του κειμένου διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου και δείχνει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο πως οραματίζεται ο δικομματισμός τα πανεπιστήμια του αύριο. Είναι σαφές σε αυτήν τη συγκυρία ότι η ΔΑΠ μαζί με την κυβερνητική παράταξη (ο ΠΑΣΠίτης της σχολής σου ...μάλλον είναι ΠΑΣΟΚ) αποτελεί συνομιλητή και συνεργάτη της κυβέρνησης για την προωθούμενη μεταρρύθμιση.

Τίποτα δεν είναι τόσο αθώο. Όταν κάποιοι διακυρήτουν την απαξίωση της πολιτικής, όταν βαριούνται τις Γενικές Συνελεύσεις, όταν ειρωνεύονται την κινδυνολογία το κάνουν ξεκάθαρα υπερασπιζόμενοι πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα και αντιλήψεις. Συμφέροντα ενάντια στα συμφέροντα της πλειοψηφία, ενάντια στον μέσω φοιτητή, ενάντια στην αξιοπρέπεια στην εκπαίδευση και την εργασία. Μόνη απάντηση είναι το σπάσιμο της λογικής της ανάθεσης, η πολιτικοποίηση κάθε μέλους του συλλόγου και η ουσιαστική εμπλοκή σε κάθε πτυχή της πολιτικής ζωής του συλλόγου, από το κεντρικό πολιτικό γεγονός των Φοιτητικών Εκλογών μέχρι τα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων.

 

ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ –

            Αριστερή Ενότητα